Hoe betrouwbaar zijn proefdiermodellen?
Als een geneesmiddel of een test in een muis werkt, hoeft dit nog niet altijd te betekenen dat het middel in mensen hetzelfde effect heeft. Maar dan is er dus mogelijk sprake van een grote verspilling van proefdieren. Hoe vaak speelt dit? Zijn proefdierresultaten wel zo goed te vertalen naar mensen?
“Mijn inzicht groeide dat als we dieren gebruiken, we dat met de grootst mogelijke zorg en verantwoordelijkheid moeten doen.” Zo vat Daniela Salvatori de verandering in haar carrière samen. Liefde voor dieren zat er bij haar altijd al in. Ze studeerde in Italië af als dierenarts, promoveerde in Groot-Brittannië en werkte onder andere bij een farmaceut als dierpatholoog en later bij het proefdierlaboratorium in Leiden. Ze besloot zich steeds meer in te zetten voor het afbouwen van proefdiergebruik. Nu doet ze dat als hoogleraar vanuit Utrecht.
Salvatori verdiepte zich in digitale 3D-modellen van dieren, holografische en plastinaat-diermodellen, waarbij vocht en vetweefsel wordt vervangen door polymeren. Ze toonde ook aan dat veel academische studies nog incompleet rapporteren over hoe proefdieren exact behandeld zijn tijdens proeven. “Dat is niet transparant over dierenwelzijn, en als je het niet goed weet, kan het ook problemen geven met de vertaling van dierproeven naar toepassing in mensen.”
Lees hier het volledige artikel.