Orgaandonoren redden levens, bijvoorbeeld van patiënten met nierfalen. Helaas zijn er te weinig donoren en is de wachtlijst lang. Het 3D-bioprinten van (delen van) organen kan in de toekomst een oplossing bieden voor dit tekort. Maar het printen van weefsels, bioprinten, is extreem complex en uitdagend.
Het team van Riccardo Levato van het UMC Utrecht en de Universiteit Utrecht zet nu een belangrijke stap richting het printen van implanteerbare weefsels. Door middel van zogenaamde computervisie, een tak van kunstmatige intelligentie (AI), ontwikkelde het team een 3D-printer die niet alleen print, maar ook meekijkt én zelf mee ontwerpt. Dit werd 3 september gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Daarmee pakt het team een van de grootste uitdagingen in het 3D-bioprinten aan: het verbeteren van de overleving én het functioneren van cellen in geprint levend weefsel. Maar hoe werkt dat precies?
Lees hier het volledige artikel.