Zorgkosten zijn een veelbesproken onderwerp. Er komen veel meningen, visies, ideeën en bedenkingen voorbij. Wat weinig besproken wordt, is de rol van de burger en patiënt. En dat is jammer, want ik zie in de dagelijkse praktijk genoeg voorbeelden waarbij ik me afvraag of de patiënt zich bewust is van de kosten die gemaakt worden.
Ik zie dagelijks het gemak waarmee patiënten kijken naar zorg, ervan uitgaande dat het er is en gegeven wordt. Aan de andere kant zie ik ook de enorme weerstand tegen het betalen van elke euro uit eigen zak voor het krijgen van zorg. Dit gaat van eigen risico, tot vergoeding geneesmiddelen, tot parkeergeld bij het ziekenhuis. Betalen voor eigen gezondheid wordt gezien als een onrecht dat bestreden moet worden. En alles krijgen wat mogelijk is, wordt vaak gezien als een recht. Daar ben je immers voor verzekerd. Hieronder zomaar een greep uit de praktijk, waarbij ik me afvraag of de patiënt in kwestie weleens heeft stilgestaan bij de kosten van zorg.
Met enige regelmaat gebeurt het dat een patiënt niet komt opdagen op het spreekuur. Verklaringen zijn velerlei. Vergeten, ziek, de klachten waren over, ik had geen vervoer. Prima, er zijn redenen om niet te komen. Maar hoeveel moeite is het om eventjes af te bellen? Dan kan er tenminste een andere patiënt gezien worden in die tijd. Zouden patiënten hier ook zo makkelijk over doen als ze zelf moesten betalen?
Lees hier het volledige artikel.