“Ik weet vooraf niet wat mijn zorg kost, ik krijg achteraf een nota die ik niet begrijp en het is nog hartstikke duur ook.” Het onlangs verschenen rapport ‘Ziekenhuisrekeningen op weg naar transparantie’ laat zich eenvoudig samenvatten. De kosten van ziekenhuiszorg zijn voor verzekerden alles behalve transparant, is de conclusie van de Nationale Ombudsman.
Grote boosdoener is het dbc-systeem. Een systeem waarbij ziekenhuizen niet de daadwerkelijk gemaakte kosten (een mri of het gipsen van een pols) in rekening brengen maar een diagnose-behandeling-combinatie. Dit is een pakket aan zorg dat gemiddeld wordt gegeven bij een bepaalde diagnose.
In de collectief gefinancierde ziekenhuiszorg hangt, anders dan in de rest van de economie, aan afzonderlijke producten en diensten dus geen prijs. Ziekenhuizen moeten een volledig dbc-product in rekening brengen, ook als ze meer of minder zorg bieden dan gebruikelijk. Zo kan het dus dat verzekerden relatief hoge rekeningen krijgen, en hun volledige eigen risico van 375 euro kwijt zijn aan iets tamelijk eenvoudigs als het uitspuiten van een oor.
Verzekerden begrijpen er niks van. Minister Schippers heeft mede daarom 2015 uitgeroepen tot het ‘jaar van de transparantie’. Lost dit de drie klachten van de Nationale Ombudsman op?
Vooraf weten wat zorg kost
Artsen en zorgverzekeraars kunnen vooraf niet zeggen wat een behandeling kost. Dit is deels begrijpelijk. Ze weten vooraf namelijk niet of en welke complicaties optreden. En belangrijker, ze weten misschien nog helemaal niet welke behandeling nodig is. Natuurlijk kunnen artsen niet zeggen wat de behandeling van buikpijn kost als ze niet weten of het om stress of een tumor gaat. Maar waarom zouden artsen niet kunnen vertellen wat de kosten zijn van bijvoorbeeld een sterilisatie of een longfunctieonderzoek?
Lees hier de volledige blog.