Daniël Koppenol ontwikkelde samen met Fred Vermolen van de TU Delft diverse wiskundige modellen waarmee de genezing van (brand)wonden kan worden nagebootst. Dit kan helpen bij een betere genezing. Volgens Vermolen staat de samenwerking tussen de wiskunde en de biologie en geneeskunde nog in de kinderschoenen, maar liggen er ontzettend veel mogelijkheden.
Koppenol promoveerde op donderdag 15 juni op dit onderwerp aan de TU Delft. Voor dit onderzoek werkte Koppenol samen met Paul van Zuijlen, bijzonder hoogleraar brandwonden bij VUmc.
Hypertrofisch
Daniël Koppenol richtte zijn onderzoek onder meer op hypertrofische littekens: verdikte, vaak rode en zeer stugge littekens, die pijnlijk aanvoelen, jeuken en kunnen leiden tot bewegingsbeperkingen. Deze littekens zijn een zeer vervelende complicatie die relatief vaak ontstaat bij (brand)wonden bij jonge mensen tussen de 20 en 30 jaar en in hogere mate bij mensen met een donkere huid.
Aanzienlijk verbeterd
Hoewel de behandeling van wonden de afgelopen decennia aanzienlijk is verbeterd, leidt een behandeling nog steeds niet tot volledige regeneratie van de verwonde huid, maar tot littekenweefsel. De aanwezigheid van littekenweefsel kan complicaties veroorzaken, zoals een beperking in de beweegbaarheid van de aangedane huid.
Daarnaast raakt de genezing van grote wonden ook vaak verstoord en dit kan leiden tot de ontwikkeling van bijvoorbeeld een abnormale stand van een lichaamsdeel (een contractuur) en hypertrofisch littekenweefsel. ‘Helaas zijn de mechanismen achter het ontstaan van contracturen en hypertrofisch littekenweefsel op dit moment niet bekend’, zegt Koppenol. ‘Verder is het moeilijk om de materiaaleigenschappen van ontwikkelend littekenweefsel te beïnvloeden. Een beter begrip van de mechanismen die ten grondslag liggen aan de genezing van wonden zal de behandeling waarschijnlijk verbeteren.’
Lees hier het volledige artikel.