Stel: je zit aan een overheerlijk kerstdiner waarbij je – na zeven overdadige gangen – toch nog een stuk tiramisu neemt terwijl je echt wel vol zit. Waarom eten we dan toch door? Omdat je tante Jeanette zo lang in de keuken heeft staan zwoegen? Omdat je geleerd hebt je bordje leeg te eten? Of omdat je het gewoon heel lekker vindt?
Je verzadigingsgevoel zit heel ingewikkeld in elkaar. Veel mensen denken dat je pas stopt met eten als je maag vol zit en er fysiek niets meer bij past. Maar niets is minder waar. Het signaal om te stoppen met eten treedt grotendeels onbewust op en wordt in belangrijke mate beïnvloed door onze hormonen.
Hypothalamus: de centrale regelaar van verzadigingsgevoel
Diep in je hersenen, ter hoogte van je neus, zit een klein gebiedje dat een cruciale rol speelt bij het tot stand komen van je verzadigingsgevoel. Dit hersengebiedje heet de ‘hypothalamus’ en krijgt informatie vanuit allerlei organen – zoals ons lichaamsvet en onze darmen – over onze voedingstoestand. Als we gegeten hebben, komen er voedingsstoffen in onze dunne darm terecht. De dunne darm geeft vervolgens verschillende darmhormonen af, die op de hypothalamus afgevuurd worden. Pas als de hormonen daar goed en wel zijn aangekomen en hun boodschap hebben doorgegeven, ontstaat het verzadigingsgevoel en stoppen we met eten.
Lees hier het volledige artikel.