Moederziel alleen sterven. Sinds mei 2019 hoeft dat geen enkele patiënt in het St. Antonius Ziekenhuis meer te overkomen. Voor iedereen die dat wil is er in de laatste uren een waakmaatje. ,,Als ik er niet was geweest, was hij alleen overleden.”
Erin Schroer (23) uit Alphen aan de Rijn, in het dagelijks leven begeleidster van mensen met een verstandelijke beperking, wist het meteen toen ze de vacature voor waakmaatjes zag. ,,Ik vroeg me af of ik zelf alleen zou willen sterven en het antwoord daarop was ‘nee’. Binnen twee minuten ging mijn sollicitatiemail de deur uit. Het is een kleine moeite om naar Utrecht of Nieuwegein te gaan en een paar uur aan het bed te zitten van iemand.”
Terminaal
Er zijn patiënten voor wie de artsen niets meer kunnen betekenen. Maar wat te doen als die terminale persoon niet naar huis kan, er een wachttijd is voor het hospice en er geen familie is die (de hele tijd) aan het bed kan zitten? Terwijl de patiënt in kwestie wel behoefte heeft aan gezelschap tijdens zijn of haar laatste uren.
Het palliatieve zorgteam van het Antonius dat patiënten begeleidt in die laatste fase van hun leven, ging begin dit jaar op onderzoek uit en vroeg een aantal gastvrouwen in het ziekenhuis, ook vrijwilligers, of zij wellicht een rol konden spelen. Met groot enthousiasme en positieve reacties tot gevolg.
Lees hier het volledige artikel.