Vroegsignalering van eenzaamheid, ondervoeding en dementie bij ouderen is een gemeenschappelijke taak en moet prioriteit krijgen. Dat schrijft minister Schippers in een brief aan de Tweede Kamer.
Het Nationaal Ouderenfonds publiceerde onlangs een rapport waaruit blijkt dat 95 procent van de Nederlanders vindt dat thuiszorgmedewerkers en huisartsen zich moeten bezighouden met vroegsignalering. Ze vinden het bovendien een van de belangrijkste thema’s in de zorg, concludeert het Ouderfonds op basis van het onderzoek.
Gemeenschappelijke taak
Daar is minister Schippers het mee eens, schrijft ze in de Kamerbrief met antwoorden op vragen van Henk Krol (50PLUS). ‘Als een huisarts eenzaamheid vermoedt, dan kan hij met goedkeuring van de cliënt contact opnemen met de gemeente. De wijkverpleegkundige stelt met de indicatie vast wat er nodig is en doet dit niet alleen op medisch gebied. Zij bekijkt ook wat er nodig is voor overige ondersteuning’, schrijft de minister. Als buren of mantelzorgers denken dat iemand dementie heeft, kunnen ze online informatie opzoeken. Schippers verwijst bovendien naar de gewoonte van bijna alle ziekenhuizen in Nederland om cliënten te toetsen op ondervoeding. ‘Kortom, het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Het is aan gemeenten en zorg- en hulpverleners om samen afspraken te maken hoe men omgaat met signalen. Alleen zo creëren we een sluitend en effectief netwerk.’
Daar is minister Schippers het mee eens, schrijft ze in de Kamerbrief met antwoorden op vragen van Henk Krol (50PLUS). ‘Als een huisarts eenzaamheid vermoedt, dan kan hij met goedkeuring van de cliënt contact opnemen met de gemeente. De wijkverpleegkundige stelt met de indicatie vast wat er nodig is en doet dit niet alleen op medisch gebied. Zij bekijkt ook wat er nodig is voor overige ondersteuning’, schrijft de minister. Als buren of mantelzorgers denken dat iemand dementie heeft, kunnen ze online informatie opzoeken. Schippers verwijst bovendien naar de gewoonte van bijna alle ziekenhuizen in Nederland om cliënten te toetsen op ondervoeding. ‘Kortom, het is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Het is aan gemeenten en zorg- en hulpverleners om samen afspraken te maken hoe men omgaat met signalen. Alleen zo creëren we een sluitend en effectief netwerk.’
Lees hier het volledige artikel.