Voor een goede kwaliteit van leven van volwassenen met een verstandelijke beperking is het voorkomen of verhelpen van gedrag dat als problematisch wordt ervaren belangrijk. Dat betekent dat dit gedrag goed in kaart moet worden gebracht; dit gebeurt in het proces van ‘beeldvorming en diagnostiek’.
Er is veel variatie in de aanpak van dit proces tussen gedragskundigen werkzaam in woonvoorzieningen voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Dit blijkt uit onderzoek van het Nivel in samenwerking met Zorginstituut Nederland.
Probleemgedrag wordt ook wel ‘moeilijk te begrijpen gedrag’ genoemd. Voorbeelden van dit gedrag zijn fysieke en verbale agressie en automutilatie, maar ook depressie en angsten.
Variatie in vele onderdelen van het proces van beeldvorming en diagnostiek
De variatie in beeldvorming en diagnostiek komt voort uit de verscheidenheid aan onder andere: de gehanteerde modellen om naar probleemgedrag te kijken, de mate van methodisch werken, de samenwerking met betrokken disciplines, de mate van betrokkenheid van de cliënt of naasten, de overlegstructuren en de wijze van rapporteren in het dossier.
Lees hier het volledige artikel.