Hoewel veel mensen weten dat patiënten met een ernstige vorm van kanker gedurende hun ziekte vermageren en spiermassa verliezen, is weinig over de oorzaken en gevolgen van dit proces bekend. Onderzoekers van het Maastricht UMC+ gaan daarom onderzoek doen om dit fenomeen, ook wel cachexie genoemd, voor het eerst zorgvuldig in kaart te brengen in relatie tot de behandeling.
Zij gaan dit doen bij patiënten met alvleesklierkanker en eierstokkanker.
Het onderzoek staat onder leiding van gynaecologisch oncoloog dr. Sandrijne Lambrechts en celbioloog dr. Sander Rensen. Zij krijgen voor dit onderzoek een subsidie van meer dan €300.000,- van Kankeronderzoeksfonds Limburg en gaan samenwerken met onder meer prof. Steven Olde Damink, als hoogleraar chirurgie gespecialiseerd in de behandeling van alvleesklierkanker, hoogleraar gynaecologie en obstetrie Roy Kruitwagen en medisch oncoloog dr. Roy Lalisang.
Cachexie
Alvleesklier- en eierstokkanker worden meestal pas in een vergevorderd stadium gediagnosticeerd en zijn daardoor kankervormen met een relatief slechte prognose voor de patiënt. De meeste patiënten vermageren, verliezen spiermassa en vallen dus af tijdens hun ziekteproces. Dat noemen we cachexie. Cachexie heeft een grote invloed: het zorgt voor een slechtere prognose en heeft een grote negatieve impact op de kwaliteit van leven.
Lees hier het volledige artikel.