Het huidige Nederlandse systeem met dertien universiteiten, die allemaal hetzelfde doen en willen, heeft zijn langste tijd gehad. Het wordt tijd voor een omslag van ‘een universiteit voor iedereen’, naar ‘iedereen zijn universiteit.’ Dat stellen Patricia Faasse en Barend van der Meulen van het Rathenau Instituut in een essay over de toekomst van de universiteiten.
Het rommelt, bromt en stormt aan de Nederlandse universiteiten. Patricia Faasse en Barend van der Meulen, onderzoekers bij het Rathenau Instituut en specialisten op het gebied van het Nederlandse wetenschapssysteem, laten zien dat de onrust is ontstaan omdat drie belangrijke pijlers van de Nederlandse universiteit aan het afbrokkelen zijn. Die pijlers zijn (of waren): de universiteit is van iedereen en voor iedereen. De universiteit representeert een autonome gemeenschap van geleerden van alle wetenschappen. De nationale overheid is de belangrijkste financier van de universiteit en bepaalt (op gepaste afstand) hoe de universiteiten werken.
Volgens Faasse en Van der Meulen kunnen we wel heel hard proberen om het ideaalbeeld van de universiteit te beschermen, maar is dat gewoonweg onhaalbaar. Dat komt mede door de komst van veel nieuwe gebruikers die ieder hun eigen wensen en verlangens hebben, nieuwe eisen stellen en verwachtingen koesteren. De universiteit is er niet meer alleen voor de achttienjarige student en de klassieke onderzoeker.
Lees hier het volledige artikel.