Nijmeegse chemici wilden bestuderen hoe een eiwit een bacterie tijdens de celdeling kan afknijpen zodat twee nieuwe cellen ontstaan. Maar de resultaten leveren aanknopingspunten om te begrijpen hoe ooit het allereerste leven kan zijn ontstaan.
Als wij iets maken is er een duidelijk verschil tussen datgene wat is gemaakt en de maker. In de natuur is dat onderscheid veel minder scherp. Of het is er helemaal niet, want veel materialen en onderdelen van levende cellen, maar ook grotere structuren zoals weefsels en organen, bouwen zichzelf.
Dit proces heet zelfassemblage. De bouwstenen reageren op bepaalde signalen uit de omgeving en gaan vervolgens aan elkaar plakken, zodat een groter geheel ontstaat. Voor chemici is zelfassemblage heel aantrekkelijk, omdat je daarmee – zo is althans de hoop – nieuwe materialen vanaf het kleinste niveau, de moleculen, heel precies in elkaar kunt zetten. Nou kunnen chemici al best aardig grotere structuren laten ontstaan door zelfassemblage. Maar het is niets vergeleken bij wat de cel presteert.
Lees hier het volledige artikel.