Wie hoort dat het helemaal mis is, heeft meer nodig dan een diagnose en een behandelplan. Nog veel te vaak ziet de arts een ziekte voor zich zitten, in plaats van een mens.
De wereld van John van Drongelen (69) uit Valkenburg stortte in toen hij in 2014 te horen kreeg dat zijn hoestje een agressieve vorm van longkanker was. En dat lag niet alleen aan de diagnose. De dokter keek op zijn pc naar de foto’s en schudde zijn hoofd. ,,Hij zei: als we dit niet snel bestrijden, haal je de kerst niet eens meer.” Minuten later stonden Van Drongelen en zijn vrouw aangeslagen bij de balie voor een nieuwe afspraak. ,,Mij ziet u niet meer terug, ik viel slechts even in”, had de dokter nog nonchalant meegegeven.
Van Drongelen schiet weer vol als hij vertelt hoe zijn slechtnieuwsgesprek verliep. En daar bleef het niet bij. De volgende arts die hij tegenkwam liet twee arts-assistenten op hem los en verschool zich achter de computer. ,,Alsof het de dokter niets interesseerde.” Wederom had de Limburger te maken met een interimmer. Er vielen termen als ‘zware ingreep’, ‘ribben openbreken’ en ‘stuk long afsnijden’.
Spoor bijster
Of en welke behandelkeuzes er waren? ,,Geen idee. Ik was het spoor bijster.” Een derde arts bood soelaas. Begin 30, maar o zo waardevol, zegt Van Drongelen: Lizza Hendriks, longoncoloog bij het Maastricht UMC+. ,,Zij ziet dat er achter de patiënt ook een mens zit.” Om dat ook bij haar studenten tussen de oren te krijgen, laat Hendriks Van Drongelen zijn verhaal vertellen. ,,Het is goed voor artsen in opleiding om te horen wat slecht nieuws met iemand doet. Behandel iemand zoals je ook zelf behandeld zou willen worden, kijk niet op de klok, verschuil je niet achter een beeldscherm, maar zie de mens voor je, wat het nieuws met hem doet, benoem emoties. Vaak zijn patiënten bijvoorbeeld bang om te stikken.”
Of en welke behandelkeuzes er waren? ,,Geen idee. Ik was het spoor bijster.” Een derde arts bood soelaas. Begin 30, maar o zo waardevol, zegt Van Drongelen: Lizza Hendriks, longoncoloog bij het Maastricht UMC+. ,,Zij ziet dat er achter de patiënt ook een mens zit.” Om dat ook bij haar studenten tussen de oren te krijgen, laat Hendriks Van Drongelen zijn verhaal vertellen. ,,Het is goed voor artsen in opleiding om te horen wat slecht nieuws met iemand doet. Behandel iemand zoals je ook zelf behandeld zou willen worden, kijk niet op de klok, verschuil je niet achter een beeldscherm, maar zie de mens voor je, wat het nieuws met hem doet, benoem emoties. Vaak zijn patiënten bijvoorbeeld bang om te stikken.”
Lees hier het volledige artikel.