Als anesthesiemedewerker krijg je in de opleiding niets mee over het draaien van spreekuren. In veel ziekenhuizen is het inmiddels tamelijk gebruikelijk dat er door anesthesiemedewerkers meegedraaid wordt met de pre-operatieve screening (POS).
In ons ziekenhuis is daar destijds van afgezien, omdat er personeelskrapte was bij de anesthesie en alle personele zeilen bijgezet moesten worden voor de core-business: het geven van anesthesie.
Er werden verpleegkundigen ingewerkt voor het invullen van de gezondheidsvragenlijsten en het meten van de bloeddruk. Het bezoekje dat vervolgens door de patiënt werd afgelegd aan de anesthesioloog was meer om aan het wettelijk verplichte informed consent te komen en eventuele exceptionele gezondheidskwesties door vervolgonderzoek nader te laten analyseren. Er zijn slechts luttele minuten beschikbaar per patiënt…
Als je dan als kersverse aspirant-SPS van het eerste uur in zo’n situatie je het draaien van de POS eigen moet maken, begin je maar door het kopiëren van het gedrag van de anesthesioloog, geheel in stijl van het meester-gezel systeem waarin ik ooit ben opgeleid. Tenslotte is Rembrand ook begonnen met het kopiëren van zijn leermeester, en hij heeft toch een aardige reputatie opgebouwd.
Lees hier het volledige artikel.