Ongeveer één of de vijf vrouwen krijgt vanaf haar veertigste te maken met stressincontinentie of ongewild urineverlies bij inspanningen. Dit kan zeer vervelend zijn, en sommige vrouwen vermijden zelfs sociaal contact door de schaamte die ermee gepaard gaat.
Dr. Marijke Aerts, gynaecologe bij Gynaeco +, specialiseerde zich in de problematiek, geeft een woordje uitleg en overloopt voor ons de mogelijke behandelingen.
Wat is stressincontinentie?
Stressincontinentie of inspanningscontinentie is een vorm van ongewild urineverlies. Met psychische stress heeft het niks te maken. Het urineverlies treedt op bij lichamelijke inspanning, zoals rennen en hoesten. Stressincontinentie komt vooral bij vrouwen voor, in het bijzonder tijdens en na de zwangerschap en in de overgang.
Bij stressincontinentie zijn de spieren en andere weefsels die de urinebuis ondersteunen (bekkenbodemspieren) en de spieren die de urinelozing regelen (urinesluitspieren), verzwakt. Normaal blijven de klepachtige spieren in de urinebuis gesloten als de blaas uitzet, zodat er geen urine kan lekken. Maar als die spieren verzwakken, kan alles wat kracht uitoefent op de buik- en bekkenspieren, zoals niezen, bukken, tillen of hard lachen – druk uitoefenen op je blaas en urineverlies veroorzaken.
Lees hier het volledige artikel.