UT-Promovendus Anne Leferink ontdekte een nieuwe methode om bot- en kraakbeenweefsel te creëren. Door een aaneenschakeling van structuren kan een groter stuk bot- of kraakbeenweefsel gecreëerd worden dan mogelijk is met de huidige technieken. Het doel is om zoveel mogelijk bot te creëren met zo min mogelijk stamcellen. De techniek moet injecteerbaar worden, zodat zonder opereren moeilijk bereikbare complexe botdefecten zoals osteoporose of artrose kunnen worden behandeld.Leferink: “Ik heb nog geen bot gemaakt, maar we verwachten dat het werkt.”
Leferink onderzocht de toepasbaarheid van verschillende klinische beeldvormingstechnieken om de groei van gekweekt bot te visualiseren. Ze kweekte zelf weefsel om dit te kunnen visualiseren. Terwijl ze dit deed ontdekte ze een nieuwe manier om bot- of kraakbeenweefsel te creëren. De methode werkt door blokjes, microstructuren, te mengen met stamcellen. De stamcellen kapselen de blokjes, van epoxyhars of polymelkzuur, in. Zo ontstaan kleine deeltjes botachtig materiaal, die later aan elkaar plakken. Op die manier ontstaat sterk weefsel dat veel groter is dan met huidige technieken mogelijk is.
Leferink gaat de komende twee jaar aan de slag als postdoc om de techniek samen met onderzoekers van Universiteit Maastricht te testen. Ze wil moeilijk bereikbare complexe botdefecten zoals osteoporose, behandelen met deze methode. Ook kan de techniek toegepast worden bij Artrose, om nieuwe kraakbeen te maken wanneer dit is verplaatst. “Dit willen we bereiken door de blokjes injecteerbaar te maken. Op dit moment moet je bijvoorbeeld bij een kraakbeendefect, zoals een meniscus, opereren. Een arts moet helemaal bij de aangetaste plek zien te komen.” Leferink wil de blokjes injecteren in een gel zodat het bot of kraakbeen rondom de blokjes aangroeit. “Vanaf de randen van een defect in bot of kraakbeen groeit het weefsel heel langzaam of zelfs helemaal niet meer aan. Maar met de blokjes hebben de cellen meer houvast en geneest het veel sneller.”
Lees hier het volledige artikel.