Brandwonden veroorzaken vervelende en vaak pijnlijke littekens. Voor het ontwikkelen en testen van nieuwe medicatie ter behandeling van deze littekens is er behoefte aan een goed littekenmodel. Daarom bouwde Lenie van den Broek uit geïsoleerde huidcellen een litteken na. Dit model is een goede weergave van een echt litteken, en is daardoor geschikt voor het testen van medicijnen. Bijkomend voordeel: het gebruik van proefdieren kan ermee worden verminderd. Van den Broek promoveerde op 12 maart bij VUmc.
Bij patiënten met derdegraads brandwonden ontstaan vaak dikke en rode littekens (artsen spreken over ‘hypertrofische littekens’). Deze littekens kunnen vanuit cosmetisch oogpunt vervelend zijn voor de patiënt, maar ze kunnen ook jeuk veroorzaken en pijn doen. De littekens zijn hard en rekken niet mee, waardoor patiënten hun ledematen niet altijd meer goed kunnen gebruiken.
Gebrek aan littekenmodellen
Onderzoekers werken aan nieuwe geneesmiddelen die het litteken herstellen tot een normaal litteken, maar het testen hiervan is lastig door een gebrek aan littekenmodellen. Zo’n littekenmodel biedt daarnaast ook de mogelijkheid om het aantal proefdieren te verminderen.
Litteken nagemaakt
In haar promotieonderzoek bij VUmc heeft Lenie van den Broek een hypertrofisch litteken nagemaakt door een levend driedimensionaal menselijk littekenmodel te ontwikkelen. Dat bestaat uit lederhuid met daarop een gereconstrueerde opperhuid. Ze gebruikte hiervoor vetstamcellen (geïsoleerd uit overgebleven vetweefsel na een buikwandcorrectie) en stukjes weefsel uit de littekens van patiënten. Van Den Broek heeft vervolgens getest of de kweekhuid ook leek op een echt litteken. “Door geneesmiddelen op het model te testen, zagen we dezelfde reacties als bij een echt litteken.”De modelhuid blijkt dus een goede benadering van een werkelijk litteken te zijn.
Lees hier het volledige artikel.