Bij het financieren van de stijgende uitgaven aan ouderenzorg is er een grotere rol weggelegd voor eigen bijdragen en mantelzorg. Dat brengt risico’s met zich mee, vooral voor mensen met lage inkomens en mantelzorgers. Deze risico’s kunnen worden ondervangen door een hogere bijdrage van ouderen afhankelijk te maken van inkomen en vermogen.
Dit blijkt uit onderzoek van Erasmus School of Health Policy & Management (ESHPM) gefinancierd en gepubliceerd door Netspar, een denktank en kennisnetwerk op het gebied van economische en sociale gevolgen van pensioenen, vergrijzing en ‘de oude dag’.
ESHPM stelt in het onderzoek de vraag of er, gezien de stijgende uitgaven aan ouderenzorg, ruimte is voor meer eigen betalingen. Dit is ‘een manier om de lasten van extra ouderenzorg voor een groter deel te leggen bij de generaties die er direct van profiteren’. Nederlanders die geboren zijn voor 1969 ontvangen meer ouderenzorg dan ze bijdragen aan premies, het omgekeerde geldt voor jongere generaties. Volgens de onderzoekers profiteren zij op oudere leeftijd weliswaar ook van de zorg, ‘maar deze zorg weegt niet op tegen de extra premies die ze eerder in het leven moeten bijdragen’.
Lees hier het volledige artikel.