Er wordt veel gereageerd op een uitzending over Agressie in de zorg van het programma De Monitor. Niet alleen door hulpverleners uit de geestelijke gezondheidszorg (ggz), ook psychiatrisch patiënten laten zich horen. Om recht te doen aan hun kant van het verhaal hier een aantal van hun reacties.
‘Beste redactie, Ik voel me genoodzaakt om te reageren op jullie laatste uitzending over agressie binnen de psychiatrie. Ik ben “helaas” zes jaar lang zwaar psychiatrisch patiënt. Ook ik ben gewelddadig geweest en heb isoleercellen gezien. Daar ben ik niet trots op. Agressie is niet uit te sluiten binnen de psychiatrie en absoluut niet goed te keuren, maar leg het niet altijd bij de patiënt neer. Als je dagenlang om hulp roept en vraagt of je a.u.b. de psychiater mag spreken en het gebeurt gewoonweg niet… of de verpleging is er Oost-Indisch doof voor… tja dan ga je wel eens hard vloekend tekeer.’
Frustratie
Over de oorzaken van agressie wordt volop gediscussieerd. Volgens deze patiënt ligt het aan de geestelijke gezondheidszorg zélf dat patiënten agressief worden: ‘Helaas, ook nu weer wordt de daadwerkelijke reden van de toename van agressie niet genoemd, namelijk het achteruitgaan van de kwaliteit van de verpleging. En de dokters-in-opleiding die voor psychiater moeten spelen en die een half uurtje per week voor je hebben.’
‘Ik wil het geweld zeker niet goedpraten, maar in de uitzending ontbrak mijns inziens het verhaal over wat de patiënt wordt aangedaan,’ schrijft een mannelijke patiënt. ‘Ik wilde na vier jaar vruchteloos behandelen, stoppen met de behandeling. Twee uur na het gesprek met de arts stond de politie aan de deur. Ik werd meegenomen naar het politiebureau en behandeld als een crimineel: vijfeneenhalf uur in een cel en geen eten of drinken,’ vertelt hij. De man wordt uiteindelijk overgebracht naar een gesloten afdeling. ‘Tijdens de opname heb ik uit pure frustratie een verpleegkundige verbaal “aangevallen”.’
Lees hier het volledige artikel.
Klik hier om de uitzending van De Monitor te bekijken.