Leeftijdsgebonden maculadegeneratie (age-related macular degeneration of AMD) is een aandoening waarbij het centrale deel van het netvlies – de gele vlek of macula – aangetast wordt en het zicht vermindert. Deze ziekte komt hoofdzakelijk voor bij mensen ouder dan 50 jaar.
Hoewel maculadegeneratie kan leiden tot verlies van het centrale zicht, blijft het perifere zicht doorgaans behouden, waardoor dit niet resulteert in volledige blindheid. Het is een verouderingsproces, dus het risico op maculadegeneratie neemt toe met de leeftijd. Zo is de prevalentie in Europa van maculadegeneratie bij de 55 tot 59 jarigen 3,5%. Dit percentage loopt op tot 17,6% bij de +85 jarigen.
Twee vormen maculadegeneratie
Er zijn twee grote vormen van AMD. De droge AMD is de meest voorkomende vorm (80%). Deze vorm van maculadegeneratie neemt maar langzaam toe en zorgt dus meestal voor een geleidelijke vermindering van het zicht. De oogarts kan ter hoogte van de macula drusen (bergjes met afvalstoffen) en/of geografische atrofie (een brede zone van verdunning) opmerken.
De droge vorm kan na verloop van tijd overgaan naar de tweede, minder voorkomende vorm. Dit wordt natte AMD of exsudatieve/neovasculaire maculadegeneratie genoemd. Hierbij vormen zich nieuwe bloedvaten onder of in de macula, waardoor er bloed en vocht vrij komt. Dit verstoort de structuur van het netvlies en zorgt voor een snelle vermindering van het zicht.
Lees hier het volledige artikel.