Geen mens is hetzelfde. Van ons risico om ziek te worden tot hoe we reageren op een behandeling: het verschilt van persoon tot persoon. Hoogleraar populatiegenetica Joyce van Meurs en haar team hopen die verschillen tussen mensen te doorgronden met dorpen van stamcellen. ‘Ik word hier heel enthousiast van.’
Prof. dr. Joyce van Meurs gaat glimmen als ze het heeft over een van haar nieuwste onderzoeksprojecten. Ze is een van de kwartiermakers van een team dat bouwt aan wat ze ‘een dorp in een petrischaaltje’ noemt. ‘Met wie ik er ook over praat, van celbiologen tot neurowetenschappers of data-analisten; iedereen is enthousiast. Wetenschappers uit allerlei hoeken denken: wauw, hier kunnen wij heel veel mee.’
Later meer over de toepassingen, eerst over het dorp zelf. De bewoners van het dorp zijn stamcellen. Specifieker nog: het zijn zogeheten geïnduceerde pluripotente stamcellen (iPSC). Dat zijn stamcellen die in het laboratorium zijn gemaakt van lichaamscellen, zoals huidcellen of bloedcellen. iPSC kunnen in een petrischaal uitgroeien tot allerlei soorten lichaamscellen: van spiercellen tot kraakbeencellen en van levercellen tot hersencellen.
Lees hier het volledige artikel.