Gemeenten en organisaties voor mantelzorgondersteuning zouden specifiek aanbod moeten ontwikkelen voor jongvolwassen (18-34 jaar) mantelzorgers. Dat is een van de aanbevelingen uit het afstudeeronderzoek van Karlijn Nanninga. Voor haar onderzoek sprak zij met 15 jongvolwassen mantelzorgers over de belemmeringen die zij ondervinden door het geven van mantelzorg in deze levensfase. Ook vroeg ze hen welke ondersteuning ze nodig hebben om mantelzorg te kunnen (blijven) bieden.
Levensfase van belangrijke keuzes
Jongvolwassen mantelzorgers bieden zorg of ondersteuning aan een broer of zus die extra zorg nodig heeft of aan een zieke ouder. Zij worden geconfronteerd met het maken van andere keuzes dan jongvolwassenen die geen mantelzorg hoeven te geven. Het geven van mantelzorg heeft invloed op belangrijke gebeurtenissen in de transitie naar volwassenheid: het verlaten van het ouderlijk huis, toetreden op de arbeidsmarkt, een eigen inkomen verdienen en het aangaan van een relatie en het krijgen van kinderen. Het lijkt er op dat jongvolwassen mantelzorgers deze stappen op een ander moment zetten, wat invloed kan hebben op hun verdere levensloop.
Behoefte aan uitwisselen ervaringen
Omdat jongvolwassen mantelzorgers in een levensfase zitten waarin belangrijke keuzes voor de toekomst worden gemaakt hebben ze een andere ondersteuningsbehoefte dan kinderen en oudere volwassenen die mantelzorg geven. Jongvolwassen mantelzorgers hebben vooral behoefte aan het delen van ervaringen met leeftijdsgenoten. Hier kunnen zij bijvoorbeeld praten over de keuzes rondom het verlaten van het ouderlijk huis. Maar ook hoe zij mantelzorgtaken kunnen combineren met hun sociale leven of hun studie of werk. Jongvolwassen mantelzorgers geven aan dat zij graag in een informele sfeer met elkaar willen praten. Dit eventueel in combinatie met een leuke activiteit.
Lees hier het volledige artikel.