Communiceren is meer dan alleen het uitwisselen van woorden en zinnen. Gesprekspartners creëren samen een kleine bubbel waarbinnen zij de boodschap begrijpen – of dat althans proberen. Taalwetenschappers onderzoeken hoe we deze gedeelde ruimte vormen. En hoe goed mensen met autisme daarin zijn.
“Joep heeft de hele avond aan het water gezeten”, vertelde mijn vriend na een (pre-corona) feestje. Huh? Er was daar toch helemaal geen vijver of meer in de buurt? Het duurde vrij lang voor ik besefte dat onze vriend Joep – die erom bekend staat wel van een drankje te houden – de hele avond water had gedronken.
Dit misverstand laat zien dat communicatie meer is dan taal alleen. Het gaat om meer dan de juiste woorden in de juiste volgorde verteld en door de ander juist verstaan. “Dat is slechts de oppervlakte”, stelt Ivan Toni, hoogleraar intentie & actie aan de Radboud Universiteit.
“Het signaal krijgt pas betekenis in de context. Die moet je ook begrijpen.” In de context ‘Joep op een feestje’ zag ik bij ‘aan het water zitten’ eerder een kleedje aan de waterkant voor me dan een glaasje water. “De zender moet zich ook bewust zijn van die context en rekening houden met wat de ontvanger al weet of verwacht, zodat deze zijn communicatieve signalen goed kan interpreteren”, aldus Toni.
Lees hier het volledige artikel.