Hoe kan de jeugdhulpverlening ten goede worden veranderd?

Jeugdhulpverlening: het kan beter als professionals en gezinnen echt willen.
Het cliëntenplatform in de jeugdhulp geeft professionals zes tips om de jeugdhulpverlening te verbeteren. Maar ook de aloude rust, reinheid en regelmaat doen wonderen. En, belangrijk, niet schromen om hulp te vragen, wanneer dat nodig is.

Jeugdhulpverlening is gebaat bij meer keuzevrijheid, minder bureaucratie en een betere samenwerking tussen hulpverleners onderling én tussen hulpverleners en cliënten. Binnen dat kader is het verheugend dat de medezeggenschap de laatste jaren serieuzer is geworden, maar er blijft nog veel te wensen over.
Er is immers nog lang geen sprake van een veelzijdige samenwerking tussen hulpverlener en cliënt. Voor een dergelijke samenwerking moeten de partijen gelijkwaardig zijn en elkaar vertrouwen. Vooral vertrouwen is wezenlijk, maar tegelijkertijd uiterst lastig om vast te houden, vooral omdat gemeentelijke en hulpverlenende organisaties nog te veel naar binnen zijn gericht. Iets wat de communicatie met de cliënt sterk bemoeilijkt.
Ten eerste zouden cliënten en hulpverleners beter naar elkaar kunnen leren luisteren. En met name voor de professionals geldt dat ze een meer open houding moeten innemen, dus zich niet meteen een beeld vormen van ‘zo zal het wel zijn’, maar te allen tijde behoren te proberen een objectieve analyse van het voorliggende probleem te maken. Die objectiviteit zouden professionals ook in de verdere loop van het hulpverleningstraject dienen te behouden.
Ten tweede zouden cliënten en hulpverleners bereid dienen te zijn van elkaar te leren. Dat is des te belangrijker wanneer situaties afwijken van het reguliere patroon, met andere woorden als gebeurtenissen en ontwikkelingen anders verlopen dan verwacht.
Ten derde moeten haalbare gezinsplannen worden gemaakt. Ofwel, de zorgregisseur moet oplossingen aandragen op basis van een juiste inschatting van de oorzaak van het probleem én van de mogelijkheden van het gezin. Vooral dat laatste wordt door hulpverleners nogal eens vergeten.
Lees hier het volledige artikel.