In de Donorweek vinkten bijna 24.000 mensen „ja” aan op het formulier. Maar stel dat het zover komt: wat gebeurt er dan met je orgaan? Dit is de weg die een donororgaan aflegt.
Terwijl het chirurgisch team in de operatiekamer het hart en de longen uitneemt, eet chauffeur Peter van Valen (52) in de kantine van het ziekenhuis een broodje. Zijn ogen zijn gericht op zijn mobiel. Van de transplantatiecoördinator in de operatiekamer kan hij elk moment een seintje krijgen dat de longen klaar zijn voor transport.
„Gisteren ben ik 113 keer gebeld, voor diverse orgaantransportritten.” Hij neemt een slok karnemelk. Aan het eind van de middag hoorde hij dat een orgaandonatieprocedure vandaag zou plaatsvinden: de patiënt is bewezen hersendood, hartslag en ademhaling worden kunstmatig in stand gehouden zodat de organen geschikt blijven voor transplantatie.
Vandaag worden het hart, de longen, de nieren, de alvleesklier en de lever getransplanteerd bij verschillende ontvangers. Bij hoge uitzondering mocht NRC meerijden met een van de organen.
Van Valen stuurt een van de chauffeurs naar de operatiekamer om de longen en het chirurgische team op te halen. Onderweg naar de garage, waar de ambulances en auto’s klaarstaan voor vertrek, belt hij met de Landelijke Eenheid van de Nationale Politie om twee spoedritten door te geven. Eén long gaat samen met het chirurgische team naar het ziekenhuis waar de ontvanger ligt. De andere long gaat met een Duitse arts in opleiding via Rotterdam Airport naar een ziekenhuis in Duitsland.
Een long mag maximaal zes uur buiten het lichaam zijn, anders is die te beschadigd om nog te transplanteren. De koude-ischemietijd noemen ze dat, zegt Van Valen. „Een hart moet na vier uur weer kloppen. Dat betekent dat het vervoer maximaal twee uur mag duren, want artsen hebben ongeveer een uur nodig om het hart uit te nemen en een uur om het weer in te zetten.”
Lees hier het volledige artikel.