Het betrekken van artsen in verpleeghuizen bij het plannen, invoeren en evalueren van maatregelen om antibiotica gepaster in te zetten, leidt niet tot betere resultaten. Dat blijkt uit onderzoek van Laura van Buul (VUmc) in samenwerking met onder meer het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik, het NIVEL en het RIVM, in 10 Nederlandse verpleeghuizen (J Antimicrob Chemother. 2015; epub 4 maart).
In 5 verpleeghuizen werd volgens de principes van het participatief handelingsonderzoek samen met verpleeghuisartsen bedacht welke interventies juist op hun locatie tot verbetering zouden kunnen leiden. Daarbij werd bijvoorbeeld gekozen voor het verbeteren van de kennis van artsen door richtlijnbesprekingen en kennistoetsen, maar ook voor verbeteringen in de communicatie met verpleging, het optimaliseren van formularia en het in kaart brengen van lokale resistentiepatronen.
Tijdens de onderzoeksperiode van 8 maanden in 2012 en 2013 moesten artsen de klinische gegevens en antibioticagebruik noteren bij elke luchtweg-, urineweg- en huidinfectie. De gepastheid van het antibioticagebruik werd vervolgens beoordeeld aan de hand van landelijke richtlijnen. Vergeleken werd het percentage juiste voorschrijfbeslissingen vóór en na de interventie in zowel de 5 verpleeghuizen in de interventiegroep als in de 5 in de controlegroep.
Lees hier het volledige artikel.