Er is weinig bewijs dat de huidige sensorsystemen effect hebben op het aantal vallen en de ernst van val-gerelateerde verwondingen van geïnstitutionaliseerde ouderen. Dat is de conclusie van Nienke Kosse (UMCG) et al. in International Journal of
Vergeleken met het aantal vallen van thuiswonende ouderen (30%) is vooral het percentage vallen bij ouderen in verpleeghuizen met 50% schrikbarend hoog. Om te voorkomen dat ouderen vallen, worden steeds vaker sensoren – o.a. bewegingsdetectoren, bed- en stoelalarmen – gebruikt. Er was tot nu toe echter geen duidelijk overzicht van deze technieken en hun effect op valpreventie.
Nederlandse en Duitse onderzoekers analyseerden daarom 12 studies. 3 gerandomiseerde klinische trials lieten geen vermindering van het aantal vallen zien, 3 voor/na-studies rapporteerden wel een aanzienlijke vermindering van 2,4-37 valpartijen per 1000 verpleegdagen. Hoewel onderzoekers in deze studies tot 77% reductie van het aantal val gerelateerde verwondingen meldden en het aantal valse alarmmeldingen met 16% relatief laag was, zijn de huidige gegevens volgens de auteurs inconsistent, en verschaffen ze geen overtuigend bewijs voor het feit dat de sensoren vallen voorkomen. Bij het ontwikkelen en implementeren van nieuwe sensoren zouden volgens de onderzoekers zowel zorgverleners als gebruikers moeten worden betrokken.
Er is meer onderzoek nodig naar het optreden van valse alarmen, vinden de auteurs. Een hoog aantal valse alarmeringen maakt zorgverleners namelijk ongevoelig voor alarmmeldingen. Het percentage ‘echte’ alarmeringen moet meer dan 90% zijn, anders krijgen de meldingen niet meer de volledige aandacht van het personeel. De onderzoekers vonden slechts 1 studie die het aantal valse meldingen rapporteerde (16%). Dit percentage mag relatief laag lijken, in deze context is het te hoog.
Bron: Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde