Ervaringen met de WMO – deel 3

In een aantal artikelen willen wij onze ervaringen met u delen die wij opdoen met de aanvraag van een vervoermiddel -en alles daar omheen- in het kader van de voorzieningen WMO van de Gemeente Arnhem. Van alle kanten horen we dat deze voorziening uitgekleed wordt door de bezuinigingen en daarom zijn wij daar bijzonder alert op. Misschien dat onze ervaringen andere leden kunnen helpen of op een idee kunnen brengen. Hieronder volgt het derde deel.

Enkele dagen nadat deel 2 in deze serie in ’t Steuntje uitkwam, viel bij ons de beschikking van het CAK in de bus. Even ter herinnering: die beschikking heeft betrekking op een nieuwe scootmobiel die door de gemeente Arnhem in december 2011 is verstrekt.

Die beschikking heet heel mooi ”beschikking maximale periodebijdrage Wmo 2012”. Daarin wordt een maximale periodebijdrage vastgesteld die geldt per 4 weken. De hoogte van de bijdrage is afhankelijk van het gezamenlijke inkomen over 2010 van zowel de aanvrager als zijn of haar partner.

Op deze eigen bijdrage wordt een korting van 33% verleend op grond van de Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten (Wtcg). En dat is toch wel mooi meegenomen!

Na lezing van deze brief was het toch wel even schrikken: moeten wij dat genoemde bedrag per 4 weken betalen of niet? Het was namelijk toch wel een bedrag waar wij normaal gesproken ruim twee weken boodschappen van kunnen doen!

Uitsluitsel gaf een aparte brief met dezelfde verzenddatum maar een dag later ontvangen. Onderwerp: ”factuur Zorg zonder verblijf en/of Wmo”. Hierin stond de werkelijke bijdrage per 4 weken vermeld. Gelukkig aanzienlijk minder dan in de beschikking vermeld stond.
Ook op dit bedrag werd 33% Wtcg korting gegeven. Waar de bedragen op gebaseerd zijn stond nergens vermeld. Ook op de website is daarover niets te achterhalen. Dus wordt het tijd om maar eens telefonisch contact te leggen met een van de medewerkers van het CAK.

De concrete vraag was: waarop is het bedrag gebaseerd dat wij uiteindelijk per 4 weken moet betalen? Wat waren de kosten van het hulpmiddel (de scootmobiel in ons geval) waarvoor wij moeten betalen en hoe lang moet hiervoor betaald worden? Dat waren vragen waar de medewerkster niet direct het antwoord op kon geven dus zij zou later even terugbellen.

Dat was al na een kwartier. De antwoorden waren helder en duidelijk. De gemeente Arnhem heeft aan het CAK een bedrag doorgegeven voor de scootmobiel op basis waarvan wij een bijdrage moesten gaan betalen. Dat bedrag was lager dan de totale kosten. Ons mocht niet verteld worden wat de werkelijke kosten waren. De tijdsduur was 39 termijnen van vier weken (is drie jaar). Naar  ons idee was dit alleszins redelijk en reden genoeg om de bijgevoegde acceptgiro voor de eerste drie maanden van dit jaar te gaan betalen.

Hoewel het vele papierwerk toch niet alle duidelijkheid geeft die je zou wensen, was het telefonisch contact met het CAK in elk geval wel duidelijk. Tot zover is nu alles rond wat het vervoermiddel betreft. Maar sinds kort denken wij erover om een ander vervoermiddel aan te vragen op advies van de therapeuten van de Sint Maartenskliniek. Dat betekent een nieuwe aanvraag bij de gemeente én de zorgverzekeraar. Dat gaan vast en zeker nieuwe uitdagingen oproepen. Hoe dat gaat aflopen vertellen wij u een volgende keer.

Heeft u vragen of opmerkingen of wilt u uw eigen ervaringen delen? Laat het ons dan weten.

Hans Drost