Eenzaamheid komt vaak voor bij ouderen, maar ook bij mensen met bijvoorbeeld een psychische aandoening die steeds langer thuis of in de wijk blijven wonen. ‘Je hoopt dat deze mensen onderdeel van de wijk worden, maar dat gebeurt lang niet altijd.’
Gevoelens van eenzaamheid zijn niet altijd een probleem waarbij door anderen moet worden ingegrepen’, zegt Jan Willem van de Maat van Movisie. ‘Eenzaamheid is onderdeel van het leven, iedereen is wel eens eenzaam. Maar niet iedereen heeft de veerkracht en de sociale vaardigheden om hier iets aan doen.’
Negatieve spiraal
Als de sociale contacten er niet zijn en als ernstige gevoelens van eenzaamheid blijven aanhouden, dan kunnen mensen zich op een negatieve manier ontwikkelen. ‘Dan los je die eenzaamheid niet op door je alleen te richten op het uitbreiden of leggen van sociale contacten’, zegt Van de Maat. ‘Eenzaamheid is voor een deel ook een psychologisch probleem. Eenzaamheid duwt je in een neerwaartse spiraal waardoor je zelfvertrouwen afneemt, je een negatiever zelfbeeld ontwikkelt en negatieve verwachtingen van sociale situaties krijgt. En dan is het erg moeilijk om jezelf te activeren en contacten aan te gaan.’
Lees hier het volledige artikel.