Soms is zelfs denken te vermoeiend. Neurowetenschapper Monja Froböse onderzocht waarom we er meestal voor kiezen om mentale inspanning te vermijden.
Waarom kiest de één vrijwillig voor een Sudoku en kijkt iemand anders, die even slim is, liever gedachteloos naar een serie op Netflix? Neurowetenschapper Monja Froböse keek in haar promotieonderzoek naar mentale couch potatoes, zoals ze hen noemt: mensen die mentale inspanning liever vermijden. Kun je ze met een pilletje stimuleren om alsnog van de bank te komen?
Of je ervoor kiest om wel of geen moeilijke taken te doen, wordt beïnvloed door bepaalde stoffen in je hersenen. Medicijnen als ritalin kunnen het aanmaken van die stoffen stimuleren of juist afremmen. Froböse ontdekte dat zulke medicijnen niet alleen ons vermogen veranderen om een taak goed uit te voeren, maar ook de motivatie om het te doen. Ze promoveerde onlangs bij het Radboudumc.
Dopamine en noradrenaline
In onze hersenen zitten stoffen die bepalen hoeveel motivatie jij hebt om na te denken. Dit zijn dopamine en noradrenaline (zogenaamde catecholamines). Bij sommige mensen is dat systeem van catecholamines heel actief. Zij zijn gemotiveerder om hun hersenen te laten kraken. Froböse wilde onderzoeken wat er gebeurt als je jonge gezonde volwassenen meer catecholamines laat aanmaken. Dat deed ze door hen het middel ritalin toe te dienen. Ritalin (methylfenidaat) maakt dopamine en noradrenaline vrij in de hersenen.
Lees hier het volledige artikel.