Verzekeraars spreken af hoeveel zorg ziekenhuizen mogen leveren. Als ze over die limiet gaan, krijgen ziekenhuizen in principe niet betaald. Het resultaat: wachttijden en patiëntenstops.
Stel je voor: een 80-jarige vrouw wordt door de huisarts met spoed verwezen naar een GGZ-instelling in verband met ernstige angst, somberheid en slaapproblemen. De huisarts heeft mevrouw reeds intensief behandeld, onder andere met medicijnen. Omdat de klachten verergeren, heeft de huisarts besloten mevrouw te laten behandelen bij een GGZ-instelling. Volgens GGZ-termen betreft het geen crisissituatie en ondanks de ernst en hoge lijdensdruk van mevrouw kunnen haar klachten niet in behandeling worden genomen. De GGZ-instelling heeft namelijk een patiëntenstop ingevoerd, aangezien het omzetplafond bereikt is bij de zorgverzekering waar mevrouw verzekerd is.
De vrouw gaat steeds verder achteruit. Omdat de instelling de enige in haar regio is, kan mevrouw nergens anders terecht.
Is deze situatie verrassend of uitzonderlijk? Nee hoor, dit gebeurt al jaren, alleen het publiek weet er niet van.
Lees hier het volledige artikel.