In het lab wordt van alles bedacht, maar van sommige ontwikkelingen lopen de rillingen je over de rug. Wat doe je als wetenschapper met deze afkeer of walging: de ‘yuckfactor’?
Wat komt er in je op als je denkt aan het ontwikkelen van geslachtscellen in een laboratorium, vanuit huidcellen? Of bij het zien van een konijn dat licht geeft in het donker? Of het idee dat wetenschappers jouw cellen gebruiken om je te klonen?
Je kan het gaaf vinden, vragen hebben of twijfels. Het is ook goed mogelijk dat deze mogelijkheden een gevoel van afkeer bij je oproepen, een niet helemaal thuis te brengen – unheimisch – gevoel in je buik. Binnen de ethiek noemen we die reactie ook wel de ‘yuck’. Iets wat deze reactie op kan roepen, heeft zogezegd de ‘yuckfactor’.
De yuckfactor
De ‘yuck’ is een intuïtieve reactie van weerzin of afkeer op iets. Dat kan een afkeer zijn van een vergeten banaan van drie weken geleden onder in je tas of het dragen van een bezwete trui van een klasgenoot. Afkeer kan zich ook uiten tegen bepaald gedrag, zoals een wrede moord.
Lees hier het volledige artikel.