Iedereen wil meer bestaanszekerheid voor ‘de onderkant’. Maar mensen met een beperking of chronische ziekte worden vergeten, waarschuwt Thomas Ronnes, PA-adviseur bij Ieder(in). Hij zet dit uiteen in een opinieartikel dat Trouw heeft geplaatst.
Bestaanszekerheid
Partijprogramma’s en kranten staan vol met beloften over bestaanszekerheid. Terecht, want het is een belangrijk onderwerp. Toch wringt er iets. De voorgestelde maatregelen, zowel in de Miljoenennota als in de verkiezingsprogramma’s, suggereren dat bestaanszekerheid vraagt om een one size fits all-benadering voor de ‘mensen aan de onderkant’. Het verhogen van het minimumloon, de huur- en de zorgtoeslag of de kinderbijslag.
Op zichzelf goede maatregelen, maar het is onvoldoende om de specifieke situatie van mensen met een beperking of chronische ziekte te verbeteren. Zij worden in de plannen van politieke partijen stelselmatig over het hoofd gezien, terwijl zij in hun bestaanszekerheid hard worden geraakt, soms zelfs gestraft, vanwege hun beperking of ziekte.
Lees hier het volledige artikel.