Niet klagen, gewoon doorgaan. Nuchter. Niet bij de pakken neer gaan zitten. Als je met Wilco praat hoor je een man die het leven neemt zoals het komt. Ook al heeft dat leven voor hem sinds januari 2019 een drastische wending genomen toen hij volledig werd afgekeurd.
Wilco is altijd moe door de reuma. Door de pijn slaapt hij niet meer dan 2 tot 3 uur per nacht goed. En dat sloopt hem. ‘In de ochtend plan ik mijn afspraken, de rest van de dag is meestal hopeloos.’
Officieel is de diagnose artrose pas vijf jaar geleden gesteld bij Wilco. Pijn en lichamelijke ongemakken heeft hij al veel langer. Toen een cliënt hem tijdens zijn werk in de gehandicaptenzorg boos aan zijn schouder trok en er vervolgens een pees afscheurde, drong het tot hem door dat hij dit werk niet meer kon doen. Hij ging als accountmanager aan de slag. Het hele land reed hij door. Als collega’s hem vroegen bij te springen aan de andere kant van het land, zat deze vijftiger al in de auto. Niks was hem te gek, maar pijn had hij eigenlijk altijd wel.
Afgekeurd
Ruim vijf jaar geleden werd de pijn in zijn nek ondraaglijk. ‘Dat was het begin van alle ellende, ik kwam in de ziektewet terecht en ging een revalidatietraject in. Mijn hele leven stond ik voor iedereen klaar, nu moest ik leren luisteren naar mijn eigen lijf. Dat lijf was op. Toen de keuringsarts me volledig afkeurde sprongen de tranen me in de ogen. Van verdriet aan de ene kant, maar aan de andere kant was ik ook opgelucht.’
Lees hier het volledige artikel.