Onterecht wordt trauma soms nog steeds gezien als ‘een gebroken bot dat gerepareerd moet worden’. Meestal door eigen schuld of onhandigheid van de patiënt. Maar het omvat veel meer dan dat. Reden genoeg voor verandering in de behandeling van trauma en een concentratie van de acute zorg van Nederland.
Daarvoor pleitte traumachirurg Loek Leenen van het UMC Utrecht in zijn afscheidsrede.
De behandeling van patiënten met letsel, trauma patiënten, is wereldwijd een uitdaging, vooral als patiënten meervoudig gewond zijn. Deze uitdaging begint met het feit dat trauma niet als een echte ziekte gezien wordt, en vandaag de dag nog steeds door sommige collega’s gezien wordt als ‘een gebroken bot dat gerepareerd moet worden’, meestal door de eigen schuld of onhandigheid van de patiënt. Dat trauma een ziekte is met de daarbij behorende benadering en consequenties, bepleit traumachirurg Loek Leenen van het UMC Utrecht in zijn afscheidsrede.
Eigen schuld of dommigheid?
In Nederland worden 70.000 tot 80.000 mensen per jaar acuut opgenomen wegens letsel. In vergelijking: per jaar melden zich 25.000 HIV-patiënten op de spoedeisende hulp met pijn op de borst, waarvan slechts de helft uiteindelijk een hartinfarct blijkt te hebben. Per jaar worden 100.000 nieuwe kankerpatiënten vastgesteld, waarvan huidkanker ongeveer de helft. Hoe komt het dan dat letsel zo weinig aandacht krijgt?
Lees hier het volledige artikel.